Bu toprakları “vatan” yapan şuur ve azmin zirvesini biz Çanakkale’de görür, orada okuruz.

On binlerce Mehmet’in toprağa düştüğü Çanakkale’de millet olarak derin acılar yaşadık. Nice ocakların söndüğünü, nice kadınların eşsiz, nice çocukların babasız, nice anne ve babanın evlatsız kaldığını biliyoruz. Dahası buralarda verdiğimiz kayıpların acısını Cumhuriyet’in ilk yıllarında yetişmiş insanın azlığı noktasında çok daha fazla yaşadık. İstiklâl şairimiz İstiklâl Marşı’nda “Bastığın yerleri toprak diyerek geçme, tanı!” diye bizlere bir ikazda buluyor. Özgürlüğü iliklerimize kadar tattığımız bu toprakların alâlâde bir toprak parçası olmadığını bugün Çanakkale’de koyun koyuna yatan Mehmetler bizlere çok iyi anlatmakta ve hatırlatmaktadır. Kanla kazanılan ve ecdattan evlâda yadigâr kalan bu topraklar, hayırsız evlatların masalardaki tasarruflarıyla harcanmamalı, ecdâda yakışmayacak bir biçimde kullanılmamalıdır.

18 Mart Çanakkale Zaferi’nin yıl dönümü olmasının yanın da aynı zamanda “Şehitler Günü” olarak da adlandırılmıştır. Türk’ün 1071’de Anadolu’ya ayak bastığı günden Çanakkale’ye, Sakarya’ya, Kore’ye, Kıbrıs’a kadar gelmiş geçmiş bütün şehitlerimize Allah’tan rahmet diliyor, onların aziz hatıraları önünde saygıyla eğiliyoruz…